Architektura
Cechą charakterystyczną kultury japońskiej jest wyjątkowy szacunek dla natury. Japończycy, w przeciwieństwie do Europejczyków, nie czują się panami przyrody, a jedynie jej częścią. Związane jest to z religią shintōistyczną, stąd w Japonii zamiłowanie do przestrzeni, również w architekturze. Inną twórczą siłą, głęboko zakorzenioną w tradycji kultury japońskiej, jest asymetria. Spotykana symetria jest odbiciem aspektów kultury chińskiej, bądź zachodniej.
Ogrody
Ogród w tradycyjnym, japońskim stylu, spotykany przy domach prywatnych, w parkach, przy świątyniach buddyjskich i shintō oraz w pobliżu zabytków (np. zamków).
Ogród japoński ma naśladować przyrodę, nie starając się jej podbić ani zniszczyć. Należy go tak pielęgnować, aby jak najstaranniej ukryć działania człowieka. Ideałem dla japońskich ogrodników jest odpoczynek wśród dzikiej przyrody. Jeden z tekstów dotyczących urządzania ogrodów japońskich (XI w.) mówi: ucz się od natury, lecz jej nie kopiuj.
Tradycyjny ubiór
Kimono to tradycyjny ubiór japoński. Pierwotnie słowem kimono określano każde ubranie, później zaczęto je stosować tylko do konkretnego ubioru, który wciąż noszony jest przez kobiety, mężczyzn i dzieci.
Kimono to ubiór o kroju prostym, w kształcie litery T, przypominający nieco szlafrok. Rękawy są długie i na całej długości bardzo szerokie – nawet do pół metra. Według tradycji, kobiety nie mające męża powinny nosić kimono o wyjątkowo długich rękawach, sięgających niemal podłogi. Szata jest owinięta wokół ciała, przy czym lewa strona powinna być zawsze na wierzchu. Całość ubioru uzupełnia szeroki pas wiązany na plecach, zwany obi.
Kuchnia
Dla kuchni japońskiej charakterystyczne jest użycie ryb (jedzonych także na surowo), rozmaitych owoców morza, w tym wodorostów oraz warzyw. Popularne są zupy gotowane bezpośrednio na stole, w specjalnym garnku podgrzewanym dawniej węglem drzewnym, a obecnie gazem, a także jedzenie zanurzanych we wrzątku mięs, ryb i warzyw.
Japończycy jedzą pałeczkami. Nakrywając do stołu, po lewej stronie stawiają miseczkę z ryżem, po prawej - z zupą. Pałeczki leżą równolegle przed nimi. Zupę pije się prosto z miseczki, do innych talerzy sięga się pałeczkami. Przed rozpoczęciem jedzenia, w momencie otrzymywania dań mówi się po japońsku: "Itadakimasu", a dziękując po spożyciu posiłku: "Gochisō-sama deshita".
Kultura masowa
Kultura masowa Japonii nie tylko odzwierciedla dzisiejszą rzeczywistość ale także bardzo często nawiązuje do przeszłości. Popularne filmy, programy telewizyjne, manga, muzyka i gry komputerowe, wszystko to nawiązuje do starszych i tradycyjnych form artystycznych. Kultura masowa jest odskocznią od japońskiej rzeczywistości i monotonności dnia codziennego.
Anime i manga są bardzo popularne na świecie razem z japońskimi grami komputerowymi, muzyką, modą czy programami rozrywkowymi[1].
Charakter narodowy
Japoński "charakter narodowy" jest określany terminem Nihonjinron, dosłownie znaczącym "teorie/dyskusje o Japończykach". Termin ten nawiązuje do tekstów odnośnie takich kwestii jak socjologia, psychologia, historia, lingwistyka i filozofia z podkreśleniem przypuszczeń bądź poglądów autora odnośnie japońskiej wyjątkowości; owe teksty są w przeważającej mierze pisane w Japonii przez samych Japończyków[2].
Według World Values Survey, na kulturowej mapie cech charakterystycznych poszczególnych narodów na świecie, Japonia ma najwyższy współczynnik w kategorii "Wartości Racjonalność-Świeckość" (Rational-Secular Values) i średnio-wysokie w "Wartości wyrażania siebie" (Self-Expression Values)[3].
Źródło: Wikipedia
+ Coś ode mnie
W Japonii, a raczej Tokio nie używają tylko Japońskiego języka. Używają także Angielskiego, chociaż nie wszyscy Japończycy znają ten język.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz